İhtilal yıllarında Erzincan'dan sürülen Nevzat Yüksel, Erzincan’a ve dostlarına olan özlemini şiirlere döktü yetmedi şiirini besteletti.
Erzincan ve dostlarına olan özlemini türkülere konu eden Yüksel, bestesini Erzincannet ile paylaştı. Erzincan’ın Tercan ilçesi Gökçe köyünde 1945 yılında dünyaya gelen Nevzat Yüksel Erzincan’da olan özlemi ve dostlarına olan özlemi ile şiir yazdı ve şiirini besteletti.
İlkokulu ve orta okulu Tercan’da okuyan Yüksel, Tunceli öğretmen okulunda okuyarak 1966 yılında mezun oldu ve Türkiye’nin değişik yerlerinde öğretmenlik mesleğini icra etti.
En son 1977 yılında Erzincan’a İstatistik müdürü olarak tayın oldu. Erzincan’da bir süre çalışan Çadırkaya, yeni görevi olan ilk öğretim müfettişliği ile başka illerde görev alırken son olarak Manisa’dan emekli oldu ve orada kaldı.
79 yaşında ki Nevzat Yüksel ayrılışlarının özlemini şiirlere ve türkülere yansıttı. Çadırkaya o yılları ve özlemini şu ifadelerle anlattı: “İhtilal de 3. Ordu Sıkıyönetim komutanlığın dışında görev yapsınlar diyen grupların içerisinde milliyetçi olarak bizleri Erzincan dışına başka illere sürdüler. Hem ülkücüleri sürdüler hem de solcuları sürdüler. Bizde ülkücülerin içinde yolcu olduk geldik. Oradan Aydın’a geldik. En son Manisa’da kaldık.
Fikri Ersoy diye bir arkadaşım vardı öğretmek okulunda. İnönü ilkokulundan en son emekli oldu. Onunla gezdik dolaştık en son 2023 yılına gelmeden oğlu mesaj attı babamı kaybettik. Onun özlemini duyduk. Bir başka Erzincan derken orada bir Ersoy gözlerim arar diye bir bölüm var. Türküde de o geçer. Oda Fikri’ye olan özlemimdir. Başka bir şiirim daha var. Bıraktığım şehir bu değildi gardaş diye. Orada da baba Turan vardı. Uzun zaman eğitim araçları müdürlüğü yaptı. O rahmetli olmuştu 2022’de. O da o türkünün içinde geçer.” Dedi.
