Zaman nedir? Zamanın nasıl değerlendirilir? Zaman ibadet midir?
Zamanı değerlendirmek en büyük ibadettir. Zaman değerlendirmenin ilk emri, okudur. Zaman iman ile aklı bir araya getirme zamanıdır.
BİLEN DEĞİL, SÜREKLİ ÖĞRENEN BİREY OLMALIYIZ.
Zamanı değerlendirmek en büyük ibadettir. Desene terazi tartıyla, her şey vaktiyle ölçülür. Bugün kültür robotları yetiştirdik galiba. Oysa özgüvenli birey yetiştirmek başarının sırrıdır. Bilen değil, öğrenen bir toplum olmalıyız. Zaman, iman ile aklı bir arada tutma zamanıdır.
Zaman su gibi akıp geçiyor. Durdurmak istesek de durduramıyoruz. Desene dönüşü olmayan bir yoldayız. Akan bir nehir gibi aktıkça akıyoruz. Uğradığımız her beldeye, ya su bırakıyor ya da okyanusa yol alıyoruz. Daha dün çocuktuk işte. Bugün büyüdük ve okyanusa yol alıyoruz. Dün güneş doğmuştu, bugün öğle oldu belki de ikindi, desene akşama da az kaldı. Yatsıya varanlar da çok azdır bilesiniz. Yine bilesiniz ki karanlıkta yaşamakta çok zordur.
Desene vakit geldi de geçiyor bile. Bu menzil uzağa da benziyor. Kışta mı geldik yoksa bilemiyorum, yazı da özledik. Baharı sevsek ne ki, hiç bahar da yaşamadık ki. Desene hep kışta yaşadık, hep de kışta kefen giydik, şimdi de adeta kefenle dolaşıyoruz. Zaman en önemli sermayemizdir. Zaman en önemli ibadet sahamızdır. Bilemiyorum! zaman sermayemiz nasıl da bitti. Zaman, en önemli ibadet alanımızdı.
ZAMAN İFRAFI EN BÜYÜK GÜNAH
En büyük günah, zaman israfıdır. Bilemiyorum! Zamanı israf eden insana Müslüman denir mi? Zaman sermayesini iyi değerlendirmeyen Müslümanlar, sürünmeye mahkûmdur. Din, vatan ve namusun korunması ancak zamanın değerlendirilmesiyle mümkündür. Desene zaman kutsaldır. En kıymetli ibadet, zamanı değerlendirme ibadetidir. Hani! Bir gün diğer güne eşit olmayacaktı? Hani! Bir işten fariğ olunca derhal diğerine sarılacaktık? Toplumun tek ilkesi vardır o da zamanı değerlendirme ilkesidir. Zamanı iyi değerlendirme ilkesi, insan olma ve insanca yaşama ilkesidir.
Zaman değerlendirmenin ilk emri, okudur. Çünkü Rabbimiz ilk emrinde oku demiştir. Desene her işin başı okumaktır. Zaman okuma, anlama ve yaşama zamanıdır. Biz millet olarak okuyamadık. Okuma alışkanlığı kazanamadık. Kendi iç disiplinimizi kuramadık. Sevgi kültürü yerine korku kültürünü hâkim kıldık. Sordum sarıçiçeğe dinledikçe dinledik. Belki de aynı şeylerin tekrarından bıktık. Bugün okumayan bir toplum olduk. Oysa okumayan birey ve toplumlar ölüdürler. Bilen değil, öğrenen insan olmalıyız.
Zaman israfı, en büyük günahtır. İslam’ın ilk emri ve ilkesini tutamadık. Oysa gençliğin en önemli ilkesi bu olmalıydı. Zamanın boşa geçmesi kadar kötü bir durum yoktur. Desene kıyamet yaşarken kopmuştur. Zaman israfı insana geleceğini kaybettirir. Zaman, bilgi ve enerjimizi bir araya getirme zamanıdır.
ZAMAN VE AKIL
Zaman iman ile aklı bir araya getirme zamanıdır. Zaman enerjimizi motive etme zamanıdır. Zaman, ihtiyarlık gelmeden önce gençliğin değerini bilme zamanıdır. Zaman, hastalık gelmeden önce sağlığın kıymetini bilme zamanıdır. Zaman, meşguliyet gelmeden önce boş zamanın değerini bilme zamanıdır. Zaman, fakirlik gelmeden önce zenginliğin değerini anlama zamanıdır. Zaman, ölüm gelmeden önce hayatın kıymetini anlama zamanıdır.
Desene zamanı değerlendirme en büyük ibadettir. Zamanı değerlendirme motivasyonunu hayatımıza katmamız farzdır. Ancak böyle inovasyon / yenilenme sağlayabiliriz. Bugün inovasyona ne kadar da ihtiyacımız vardır. En büyük ibadet zamanı kullanmaktır. en büyük israf zaman israfıdır. Zamanın, kime dost, kime düşman olacağı da bilinemez. Zaman inovasyon / tecdid / yenilenme zamanıdır.
Her gün sonsuz bir geçmişten, sonsuz bir geleceğin tam ortasında veya arasında bulunan dönemlerden geçiyoruz. Akan bir nehir gibi akıyoruz. Bu anlardaki görevimizi iyi bilmeliyiz. Desene biz bugün, ne yazık ki kültür robotları adeta yetiştirdik. Kültür robotları hayatımızı anlamsız kıldı. Farkındalık yaratamadık. Korku kültürüyle yetişen nesiller güç odaklı nesillerdir. Bu nesiller güç sığınağı ararlar. Sevgi kültürünü ne kadar da özledik. Bu zamanı değerlendirme farkındalığımızı ortaya koyamadık. Bugün İslam dünyasının yerde sürünmesinin tek sebebi, zaman kavramının değersizliğidir.
ZAMANI DEĞERLENDİRMEK FARZ
Oysa İslam’ın en önemli ilkesi, zamanın değerlendirilmesinde yatmaktadır. Zamanı iyi değerlendirme bilincinin uyandırılması farzdır. Kahve köşeleri, kıraat köşeleri olmaktan çoktan çıkmıştır. Oysa geleceğin farkındalığını ortaya koymamız gerekmektedir. Tevhit ruhuyla birlikte ekip çalışmaları yapılmalıdır. Kendine güvenen değil, özgüvenli bireyler yetiştirilmelidir. Kutsal bireyler üretmek yerine ortak akılla, şûra ile icma ilkesiyle kararlar alınmalıdır. Ehlisünnet bu ortak akıl demektir.
Bugünün ehlisünnet anlayışı adeta demode olmuş klasik aletler gibidir. Herkes kendilerinin ehlisünnet olduğunu söyler. Onların ehlisünnet anlayışı ne kendilerini ne de gelecek nesilleri kurtarır. Bugün yolculuğa himarla çıkanı görmedim. Bugün savaşta at kullananı hiç duymadım. Zaman özgüveni tekrar inşa etme zamanıdır.
Tanımadığınız bir insana güvenemezsiniz. Önce kendinizi tanımalısınız. Bir insanın, bir ben denilen bir özü vardır. Bir de sosyal hayattaki bizi vardır. Her insan ben özünde bir mahrem tanığa ihtiyacı olabilir. Bu ihtiyacı genellikle evlilik birlikteliğiyle biz oluşturarak karşılar.
Bireyin toplumda biz ihtiyacı olan hayatı vardır ki bu da sosyal hayattaki kişiliğidir. Desene her insanın bir haram bölgesi, biri de helal bölgesi bulunur. Bugün sosyal hayatta özgüvenin olmadığı bir benliğe de güvenemezsiniz. İnsan öncelikle doğru bir yolculuk yapmalıdır. Özüne doğru biz bilincini geliştirmelidir. Ben değil biz yolculuğuna çıkmalıdır. Birlikte başarma yeğlenmelidir.
Enerji olmazsa inovasyon gerçekleşmez. Bu enerji iman ve kul olma lütfudur. Bugün dünya çapında sosyal inovasyon yapabilmek, “zamanı değerlendirmeyi ibadet saymak ve özgüvenli bireyler yetiştirmekten” geçmektedir. En büyük günah Allah’a şirk koşmaktan sonra, zaman israfıdır. Basit bir insan zamanını nasıl öldüreceğini, değerli bir insanzamanını nasıl kazanacağını düşünür. Saygılarımla. Prof. Dr. Hadi Sağlam
